به گزارش گلستان ما به نقل از دانشجو سلام؛ گلستان چند صباحی است که حال و هوای شهدا به خود گرفته، چند ماه پیش شهید حتم لو شهید مدافع حرم را در آغوش گرفت و با شکوه خاصی تشییع و خاکسپاری کرد و ماه گذشته شهید قاسم غریب نیز از شهدای مدافع حرم دوباره آسمان گلستان را ابری کرد و حال و هوای حرم را دربین مردم شهید پرور گلستان زنده کرد و از 15 مرداد ماه نیز 13 لاله ی دست بسته ، 13 دریادل خط شکن را در آغوش گرم خود می گیرد و با آنان وداع می کند .

حضور دردانه های دست بسته جریان عظیم فرهنگی را در گلستان جاری کرد

آری در گلستان جریانی فرهنگی شکل گرفته است، جریانی که دشمن با تمام ابزار در صدد است مانع آن شود، دشمن به خیال خام خود توانسته جوانان ایران زمین را از اصل و ریشه و اعتقادات خود جدا کند و با جنگ نرم فرهنگی ذائقه جوانان را تغییر دهد، اما این روزها در کشور گویی غوغایی به پا شده و امواجی خروشان در حرکت است تا جایی آرام گیرد.

از اوایل مرداد ماه که خبر میزبانی گلستان از 13 خط شکن گمنام فاطمی در استان پیچید همه به نوعی آمادگی خود را برای میزبانی در خور غواصان دریادل اعلام می کردند و شهرستانی هایی که محل تدفین شهدا اعلام شده بودند آرام و قرار نداشتند مردم در کنار بسیجیان شبانه روز در حال برنامه ریزی فرهنگی و فضاسازی شهر خود بودند که مبادا ذره ای کوتاهی کرده باشند.

بازار حنا، اسپند و چفیه در گلستان داغ داغ است

این روزها در شهرم بازار اسپند ،شکلات ، حنا، چفیه و تسبیح داغ داغ است از روز ها قبل که با خواهران و مادران شهید صحبت می کردم با شور و حال وصف ناشدنی که گویی برادر و فرزند آنان بر می گردد، مادر شهید سینی را تزیین و حنا را با ظرافت خاصی آماده می کرد و می گفت حنابندان پسرم هست نمی خواهم کم گذاشتته باشم آرزوی دامادی اش را داشتم .

شمارش معکوس برای گلستانی ها شروع شد و شهدای غواص شهربه شهر درنگارستان ایران بردستان مردم ولایتمدار با شکوه خاصی تشییع شدند تا عصر روز گذشته به مرکز استان رسیدند و مردم شهرستان شهید پرور گرگان شب گذشته در شب وداع شهدا حماسه آفریدند، در شب وداع چشمانی نبود که خیس و نمناک نباشد، قلبی نبود که آرام گرفته باشد همه با شهدا نجوا می کردند و هرکس با زبان خود از آنان مدد می خواست و انگار شب نیز دوست نداشت صبح شود آنجا بود که ذهن ام راهی کربلا شد و لحظه ای خودم را در مسجد حنانه دیدم.

مصلی مرا به یاد مسجد حنانه و عبور کاروان شهدای کربلا انداخت

کسانی که کربلا رفتند،کاروان آنها را به مسجد حنانه برده و قصه این مسجد را برای آنان روایت کرده است، زمانی که سرهای بریده شهدای کربلا را از کنار مسجد حنانه عبور می دادند صدای ناله و ضجه مسجد به آسمان رسید آری شب وداع با شهدا با خود می گفتم اگراز دیوار ها و زمین مصلی صدای ناله بلند شود دور از انتظار نیست این شهدا نیز مانند شهدای کربلا با زبانی تشنه و گرسنه و با دستان بسته به شهادت رسیدند .

غواصانی که جان بر کف می دانستند که در این میدان نبرد جان سالم به در نمی برند اما جانانه و تا آخرین نفس جنگیدند و با دستان بسته حماسه ای جاودان آفریدند که زبان از وصف آن قاصر است جسمم آنجا بود اما روحم آزادانه در پرواز، گاهی خود را جای مادر شهدا و گاهی جای خواهر آنان می دیدم و از شدت فراق تحمل نمی کردم و دوباره به محل باز می گشتم با خود می گفتم من هرگز نمی توانم دوری فرزندم را تحمل کنم آن هم 30 سال ، 29 سال و ... مگر می شود فقط مادر باید فرشته و آسمانی و از نسل زینب (س) باشد که بتواند صبر داشته باشد.

گاهی ناخودآگاه دستم را بلند می کردم و ازخدا می خواستم تو را به مقام شهدا قسم فرزندان من هم در همین مسیر شهدا حرکت کنند و ذره ای از آنها فاصله نگیرند، خدایا در این دنیای هیاهو با ظاهری فریبنده فرزندانم را حفظ کن و به خیل شهدا برسان و دستشان بگیر.

امروز نیز از ساعات اولیه شهرمان آماده میزبانی از شهدا از مسیر بهداری سپاه تا امامزاده عبدالله (ع) گرگان بود با وجود اینکه ساعت حضور و تشییع پروانه های دست بسته از ساعت 9 صبح اعلام شده بود اما از ساعات اولیه مردم در خیابان های اطراف نشسته بودند اسپند به پا کرده و شربت درست می کردند.

مردم شهرم با شکلات و گل به استقبال شهدا رفتند

کاروان حامل شهدای غواص از بهداری با حضور خیل مشتاقان با صلوات و یا حسین یا حسین به راه افتاد و مردم پروانه وار دور کاروان شهدا حلقه زدند به گونه ای که ماشین حامل شهدا مجال حرکت کردن نداشت و مردم با پرتاپ کردن چفیه، تسبیح به سمت خادمین شهدا تبرک می کردند و مادرانی را می دیدم که سینی حنا تزئین کرده بودند و به خادمین تحویل می دادند و روی تابوت شهدا می گذاشتند، یا کسانی بودند که با شکلات و گل از شهدا استقبال می کردند، عده ای در جلوی درب منازل و مغازه های خود اسپند به پا کرده و عده ای شربت و آب خنک توزیع می کردند.

در مسیر شهدا با دانشجویان زیادی برخورد کردم که با چشمان گریه شهدا را بدرقه می کردند با یکی از دانشجویان هم کلام شدم اشک امانش نمی داد صحبت کند گفت: دستان بسته شهدا سند مظلومیت دفاع مقدس است، شهدا با درک شرایط آن زمان و گوش به فرمان امام راحل جان خود را در طبق اخلاص نهادند و وجدان آنان قبول نکرد که ذره ای از خاک وطن به دست متجاوزان بیفتد.

امروز این جریان فرهنگی که شهدا راه انداختند با برنامه های فرهنگی ما قابل مقایسه نیست

این دانشجوی فعال فرهنگی افزود: این جریان فرهنگی که امروز شهدا با حضور خود در استان ما راه انداختند حرکتی است که ما سالها باید برنامه ریزی کنیم و تلاش کنیم تا این فضا در جامعه ایجاد شود اما شهدا با حضور خود این جریان عظیم فرهنگی را به پا می کنند که تاثیر این جریان قابل مقایسه با برنامه های فرهنگی ما نیست چرا که مردم بصورت مستقیم با فرهنگ ایثار و شهادت از طریق شهدای والامقام آشنا می شوند.

یک دانش آموز: ما ریشه های لاله های دست بسته هستیم

در ادامه دانش آموزی که روی مقوایی سفید نوشته بود« ما ریشه های لاله های دست بسته هستیم» نظرم را جلب کرد و رفتم جلو و از او پرسیدم اینکه نوشته ای چه معنایی دارد با بغض سنگینی گفت دشمن فکر می کند ما دانش آموزان را می تواند از شهدا جدا کند از آرمان های امام خمینی(ره) جدا کند شهادت با خون و پوست ما آمیخته شده و ما عاشق شهادت هستیم و همین الان اگر ولی امر مسلمین اعلام جهاد کند جان برکف جهت حمایت از مردم مظلوم فلسطین، یمن، لبنان و ... به منطقه اعزام می شویم و اکر دستان ما را ببندد با پا می جنگیم اگر چشمان ما را نشانه بگیرد با چشمانی بسته استکبار جهانی را سر جایش می نشانیم.

مادرمفقودالاثر قرن آبادی که 31 سال از فرزندش خبر ندارد/ ابوطالب؛ مادر آرزوی دامادی ات را داشت

همینطور که در فضای معنوی در مسیر شهدا با روضه خوانی و مداحی خادمین شهدا پیش می رفیتم مادری را دیدم که دو نفر زیر بغلش را گرفتند و عصا به دست در حالی که با صدای بلند با شهدا حرف می زد نظر خیلی ها را به خود جلب کرده بود و عده ای دور او جمع بودند و اشک امانش نمی داد به سختی از لابلای جمعیت جلو رفتم  و خودم را به خانمی که زیر بغل این مادر را گرفته رساندم ازش پرسیدم این مادر، مادر شهید است؟! گفت مادر مفقوالاثر است گفتم چند سال میشه که جگرگوشه اش نیامده با حالتی که اشک گونه هایش را نوازش میداد گفت برادرم 31 سال که نیامده گفتم تو خواهرشی که بغض اش ترکید و گفت بله مادرم وقتی با خبر می شود شهید گمنامی به استان می آید دیوار وار آماده بدرقه از او می شود سینی حنا درست می کند شکلات می خرد و .... به استقبال شهدا می آید چند روزی است که حال مادر منقلب شده و ما نگرانش هستیم .

سکوتی کردم و گوش هایم را تیز کردم تا سخنان این مادر را بشنوم به شهدا می گفت: شما از ابوطالب مادر خبر ندارید ابوطالب را 31 سال گم کرده ام ، بعد دستانش را بالا می آورد و می گفت: ابوطالب آرزوی دامادی ات را داشتم برات حجله درست کردم و شادت کنم دلبند مادر کجایی کجایی، ببین مادر عصا بدست دارم مادر در فراقت کمرم شکسته مادر بیا خودت را نشان بده .

از خواهر شهید پرسیدم نام برادرت چه بود گفت: ابوطالب جلالی بچه قرن آباد گرگان هستیم دوباره ضجه های این مادر صحبت های من را با خواهر شهید قطع کرد به شهدا می گفت عزیز مادر برات حنا درست کردم ببین همه آمدند چه مراسمی برات گرفته اند مادر مگر خون تو رنگین تر از علی اکبر حسین است مادر اگر دوست داری گمنام بمانی مادرت تحمل می کند ناراحت نباش فقط مادرجان به این امید صبر می کنم که شفاعت خواه من باشی مادر دیدار نزدیک است بزودی من می آییم مادر جان ب، عد شروع می کرد به گریه کردن گریه هایی پیوسته که تمام بدنش می لرزید و جمعیت اطراف بیقرار ،ندای یا حسین سر می دادند و مادر صلوات می فرستاد.

مادر با تربیت دینی فرزند خود جامعه ای متدین می سازد همان کاری که مادران شهدا کردند

اگر بخواهم گزارش ام را ادامه دهم همه کسانی که حضور داشتند سوژه خبری من می شدند و فرصت پرداختن به همه نیست تنها گوشه ای از حس و حال مردم را بازگو کردم و آرزو می کنم در این جنگ نرم دشمن و جنگ رسانه ای و دنیای مجازی بتوانیم همانند مادران شهدا سربلند باشیم و فرزندان دینی و مذهبی تربیت کنیم که خانواده سالم و متدین جامعه ای سالم و دینی را می سازد همان کاری که مادران شهدا کردند با وضو فرزندان خود را شیر می دادند و فرزندان خود را با اهل بیت و قرآن آشنا کردند که عاشورای دیگر در ایران اسلام به پا کردند.

انتهای پیام/